Bizi çevrələyən kədərli olaylar o qədər sürətlə baş verir ki, izləməyə və yaxud müsəlmanların məruz qaldığı insanlığa qarşı cinayətlərin təfərrüatlarını öyrənməyə macal tapmırıq – qurbanların böyük hissəsi ərəb və islam ölkələrindədir. Suriyada nələr törədildiyindən yazarkən başqa ölkələrdə müsəlmanların çəkdiyi iztirablar mənə yüngüllük gətirmir. Lakin bu gün Suriya torpaqlarında baş verənlər məndə daha güclü ağrı doğurur. Yeddi il keçib və bu qan verən yara hələ də sağalmayıb. Əksinə, ağrı lap güclənib. Suriya torpağı əvvəlkitək dalbadal şəhid alır. Elə bir duyum var ki, bu ədalətsiz, tammiqyaslı savaş Suriya xalqını qətlə yetirməkdən və iradəsini hər cür əzməyə, inancını sarsıtmağa, ləyaqətini ləkələməyə çalışdıqları məzlumların qanından torpaq doymayınca əl çəkməyəcək. Lakin Suriya xalqı öz atalarının yerüzünün ən böyük cinayətkarları – İran könüllü yığması və Tehranın dəstəklədiyi başqa birləşmələrin, rusların və Amerikanın dəstək vəd etdiyi qruplaşma və partiyaların qarşısındakı fədakarlığını indiyədək xatırlayır.

Yeddi il ötəndən sonra dünya birliyi bu gün öz maskasını çxarıb. BMT və Təhlükəsizlik Şurası gülümsəyir, əvvəllər insanın əsas hüquqlarından – özəl mülkiyyətin toxunulmazlığı, azadlıq, ləyaqət, yerdəyişmə azadlığı, baza təhsili, müalicə hüququnu tərənnüm edənlərin dəhşətli simaları üzə çıxıb.