Amma bu problemi daha geniş kontekstdə gözdən keçirmək olar, çünki son zamanlar çoxlaylı meydançalarda Artsaxı inqilabi Ermənistana  müqavimət göstərən sui-qəsd ocağı kimi təqdim edirlər və Ermənistanın keçmiş sisteminin təmsilçiləri və Artsax elitasının kriminal oliqarxiyaya bağlı seqmenti belə bir əlverişsiz kontekstin formalaşmasına şərait yaradırlar.

Məsələn, Artsax Müdafiə Ordusunda kadr dəyişiklikləri gedir, yeni təyin edilən komandirlər də Artsax savaşına qatılan və böyük töhfələr verən  adamlardır, lakin Ermənistan media mühitində nə isə yalan, saxta bir tezis görünür ki, guya Nikol Paşinyan vətənsevər generalları ordudan uzaqlaşdırır ki, DQR məsələsində güzəştə getsin.

Aydındır ki, buna bənzər heç nə yoxdur, amma belə şayiələrlə Ermənistan və Artsax cəmiyyətləri arasında psixoloji divar ucaldılır – hələ bunu demirik ki, DQR-də inamsızlıq, qeyri-müəyyənlik əhvalı doğulur.

Ya da hamıya aydındır ki, özəlliklə də Ermənistanda baş vermiş inqilabdan sonra Bako Saakyan hakimiyyəti, yumşaq deyilsə, Artsax ermənilərinin əsas seqmentini təmsil etmir və Ermənistan hökuməti Stepanakertdə (Xankəndində-red.) fors-major inkişafı təşviq etmirsə, yalnız ön cəbhədə inqilabi sınaqların yolverilməz olduğunun dərki səbəbindəndir.

Amma İrəvanda hiss olunan sağlam düşüncə Artsaxda yoxdur, bunun sübutu Artsax Milli Məclisinin üç fraksiyasının bəyanatıdır – onlar, mahiyyətcə, Robert Koçaryanın azad edilməsini tələb edirlər. Aydındır ki, Artsax parlamentinə bu mətn Ermənistanın keçmiş sisteminin təmsilçiləri tərəfindən zorla qəbul etdirilib və bir o qədər də aydındır ki, DQR MM bəyanatının Artsax ermənilərinin siyasi, ictimai əhvali-ruhiyyəsinə heç bir dəxli yoxdur. O biri yandan isə Stepanakertdən səslənən bu sayaq ismarıclar  Ermənistanın ictimai şüurunda Artsaxa münasibətdə müəyyən mənfi çöküntü buraxır.