Qaradağ rayonu, Qobu park 3, bina 35, mənzil 14-də yaşayan şəhidin həyat yoldaşı Cəfərova Ülviyyə Salaman qızı tərəfindən ölkə rəhbərliyinə müraciət ünvanlanıb.
Bir nüsxəsi də DİA.AZ-a daxil olan müraciətdə deyilir: "Mən, 03 aprel 1976-cı ildə Zəngilan rayonunda anadan olmuş və 1993-cü ilədədək orada yaşamışam. Həyat yoldaşım Qarabağ müharibəsində şəhid olmuşdur. Ondan sonra Zəngilan rayonundan olan məcburi köçkün kimi Qaradağ rayonunda yaşayıram. Ağır xəstəliyimlə əlaqədar 2015-ci ildən 2021-ci ilədək məni 2-ci qrup üzrə əlillik təqaüdünə çıxardılar.
Hələ yadıma gəlmir ki, mən aldığım pensiyadan evə 1 ədəd çörək alıb gətirim. Bütün təqaüdümü həkmlərə və dəmanlara verib ağrılarımın sakitləməsi və gəzə bilməyim üçün xərcləmişəm. Hazırda da müalcələrimi davam etdirirəm. Çox təəssüf ki, əlillik dərəcəmin yenidən təsdiq edilmsi üçün Səhiyyə Nazirliyinin Yasamalda - "Günəş petroldan aşağı tərəfdə yerləşən polikilinikası mənə FORMA 88 göndəriş vermir. DOST Xidməti və ƏƏSMN-nin Əlillərin Bərpa Mərkzində də olmuşam. Mənim qarşıma tələb qoyulur ki, "gərək sənin bədən çəkin 45 kq olsun, belə olmasa, göndəriş verə bilmərik".
Axı mən dərmanlar qəbul etməsəm, bağırsaq sistemimdə olan xəstəliklərə görə halsızlıqdan, əzginlikdən və yorğunluqdan yataq xəsəsi oluram, sürətlə arıqayıram. Bəs ailədə uşaqlara kim baxsın? Hesab edrəm ki, həkim koissiyasının forma 88 verməmək üçün uydurduqları çox məntiqsiz və axmaq tələbdir Əsası yoxdur.
Bütün yuxarı orqanlara müracətlər etmişəm. ƏƏSMN təkcə cavab verib ki, göndəriş verilən zaman əlilliyin qiymətəndirilməsinə baxa bilərik.
Ona görə də cənab Prezdent, ümidim yalnız Sizə müraciət etməyə qalb. Çünki Siz şəhid ailələrilə bağlı problemə çox diqqətlə və həssas yanaşırsınız. Çox təəssüf ki, Səhiyyə Sisteminin kadrları nədənsə hümanizimdən çox uzaqdırlar. Hər addımda mən bunun şahidi oluram. Axı mənim həyat yoldaşım qanını töküb ona görə şəhid olmayıb ki, bu gün məni min bir bəhanələrlə qapılarda süründürən qəlbi daş həkimlər rahatlıqla ailələrilə problemsiz yaşasınlar?"