Hakim Ədalət və İnkişaf partiyası (ƏİP) o vaxt 45,6% səs yığıb və müxalifətdən güclü çıxıb. Türkiyə prezidenti Rəcəb Tayib Ərdoğanın başçılıq etdiyi ƏİP sonradan Türkiyə Cümhuriyyətinin qurucusu Mustafa Kamal Atatürkün müəyyən etdiyi idarəçiliyin parlament formasından prezident formasına keçəndə öz nüfuzunu hiss olunası dərəcədə itirməyə başladı və 2018-ci il parlament və prezident seçkiləri astanasında Dövlət Baxçalının Milliyyətçi Hərəkat Partiyasıyla (MHP) alyans bağlamağa məcbur oldu. Türkiyənin bir çox ekspertlərinin fikrincə, Ərdoğanın bu gedişi prezident seçkilərinin birinci turundaca qələbəyə nail olmaq imkanı verib, ƏİP və MHP parlamentdə isə Xalq Alyansı (Chumhur Ittifaki) quraraq praktik olaraq istənilən qanunu keçirməyə şərait yaradan təcrübəli çoxluğu təmin edib. Lakin Ədalət və İnkişaf Partiyası özülüyündə cəmi 42,42% mandata sahib olmaqla parlament çoxluğunu itirib ki, bu da millətçilərin 11,7% səsindən asılılığa səbəb olub.

Bununla yanaşı, Baxçalı alyansdakı kiçik tərəfdaş kimi ümid edirdi ki, ikinci hakim partiya adlandırılmağa başlanan partiyası yeni hökumətdə hansısa portfelləri əldə edəcək. Amma başqa şey baş verdi. Millətçilərin düşərgəsində ikitirəlik başlandı, onların mövqeyini kəskin zəiflətdi. Bax, Milliyyətiçi fəaliyyət partiyası buna görə siyasi əfv keçirmək ideyasıyla çıxış etdi, dəstək almadı.

Sonra MHP-nin kürd mənşəli funksioneri Bəkir Bozdağla bağlı əhvalat baş verdi. Bir qrup kürd məhkəmə vasitəsilə "Türk olmaq necə də xoşbəxtlikdir” ("Ne mutlu türküm deyene!”-red.) ifadəsini ehtiva edən məktəb andını (Andımız) ləğv etməyə səy etdi. Türkiyə Ali məhkəməsi tələbi rədd etdi, Bozdağ özündən çıxdı. Öz növbəsində millətçilərə xoş gəlmədi ki, ƏİP onların kürd partiyadaşına dəstək verdi. MHP bəyan etdi ki, indi özünü türkçülüyə qarşı qoyanlarla yolu ayrılır.