Nax­çı­van­la bağ­lı, xü­su­si­lə də in­ter­net me­di­a­da rast gə­li­nən bir­tə­rəf­li, qə­rəz­li və qa­ra­la­yı­cı xə­bər və şərhlər­dən yer­li in­san­lar­da­kı na­ra­hat­lı­ğı gör­dük. Əl­bət­tə, heç on­lar da, biz­lər də o id­di­a­da de­yi­lik ki, Nax­çı­van "Ne­va Pros­pek­ti” ki­mi düm­düz­dü və heç bir əyər-əs­ki­yi yox­du. An­caq bu in­san­la­rın na­ra­hat­lı­ğı ilə müt­ləq ra­zı­laş­ma­lı olur­san – bu­gün­kü Nax­çı­van yer­li­lə­rin əsas­lı şə­kil­də tən­qid­lə qar­şı­la­dıq­la­rı qə­rəz­li ya­zı­lar­da gös­tə­ril­di­yi ki­mi de­yil axı… Be­lə ol­sa, bi­zim ün­siy­yət­də ol­du­ğu­muz can­lı in­san­lar­dan baş­qa, abad­laş­dı­rıl­mış can­sız kü­çə və parklar, sa­lın­mış ya­şıl­lıq­lar, ada­mın ölüb-qal­maq is­tə­di­yi yük­sək şə­kil­də abad­laş­dı­rıl­mış keç­miş xa­ra­ba­lıq­lar, sə­li­qə­li daş dö­şən­miş zi­ya­rət­gah­lar, müx­tə­lif öl­kə­lə­rin ar­xiv və toz bas­mış künc-bu­caq­la­rın­dan "min­bir” əziy­yət­lə gə­ti­ri­lə­rək mil­li şə­rəf ta­ri­xi­mi­zin şa­hid­lə­ri­nə çev­ril­miş mu­zey ekspo­nat­la­rı, 2 min metr hün­dür­lük­də ta­ri­xi Əlin­cə qa­la­sı­nın ba­şın­da at-eş­şək gü­cü­nə qal­dı­rı­la­raq daş dö­şə­mə­lər­dən ya­ra­dıl­mış əzə­mət­li Bay­raq mey­da­nı, 150-200 metrlik da­ğın al­tın­da yüz metrlər­lə üfü­qi də­rin­lik­lə­rə iş­lə­miş məş­hur "Duz da­ğı”nın su­per cəl­be­di­ci tər­ti­ba­tı, da­ha nə­lər, nə­lər­sə can­lı­lar ki­mi dil açıb eti­raz edər, ya­zı­sı ilə qə­rəz püs­kü­rən­lə­rə "qı­zıl ba­lans” prin­si­pi­ni unut­ma və bir az əda­lət­li ol” de­yər, de­yə­cək də…