Sivkovun sözlərinə görə, ikinci variant Yuqoslaviya ssenarisi üzrə İran iqtisadiyyatını alt-üst etmək məqsədilə əhatəli hava kampaniyası keçirmək ola bilər. Amma bu halda 120 minlik qruplaşmanı artırmaq lazım gələcək. Həmsöhbətimiz hesab edir: "Əsas resurslar aviasiya qruplaşmasına qulluğa və qorumağa göndərilməlidir”.

Sivkov İrana qarşı sürəkli savaşın başlanması və ərazisinin işğalını da çıxdaş etmir. Sivkov hesab edir: "Üçüncü variant quru qoşunlarını İran torpaqlarına yeritməklə tammiqyaslı savaş aparmaqdır – İraq savaşında olduğu kimi”.

Onun sözlərinə görə, belə əməliyyat üçün 120 min hərbçi "əsla bəs deyil” və "qruplaşmanı, haradasa, səkkiz dəfə artırmaq lazım gələcək”.

Lukyanov da 120 minlik qruplaşmanın "mənasız” olduğu ilə razıdır. Lukyanov qəti əmindir: "Bu, nöqtə əməliyyatları üçün çoxdur, işğaldan ötrü ciddi hərbi kampaniya üçün isə heç nədir. İran böyük, güclü ölkədir, hətta İraq da deyil. Hər şey hələlik psixoloji savaş çərçivəsində baş verir”.

Tsipisin fikrincə, İran ətrafında durumun gərginləşməyində İranın nüvə sazişindən çıxmaq imkanlarından danışan ölkə prezidenti Həsən Ruhani günahkardır. O da münaqişənin inkişafını bir neçə ssenari üzrə görür. İsrail nüvə obyektlərinə təkbaşına raket zərbələri endirə bilər. Tsipis hesab edir: "Bu ya təkcə ABŞ, ya da ABŞ, İsrail, Böyük Britaniya və Fransanın mümkün iştirakı ilə Səudiyyə Ərəbistanı, Bəhreyn, Qətər, Oman tərkibli ərəb koalisiyası olacaq. Habelə istisna deyil ki, bu, Amerika-İsrail koalisiyası olacaq. Bu əməliyyatın olub-olmayacağı isə İran hökumətinin öz şanslarını nə qədər adekvat dəyərləndirdiyindən, nə qədər fitnəkar və hərbi həllə təşəbbüs edib-etmədiyindən asılı olacaq”.

Lakin Surkov əmindir ki, planın ortalığa çıxması "İrana qarşı savaşın hazırlıq elementidir”. O, fərz edir ki, dörd tankerin partladılması üçün geniş bəlli olmayan aksiya "İrana qarşı hərbi əməliyyatlara başlamağa haqq qazandırmaq qəsdilə” Amerika, İsrail, ya da Səudiyyə Ərəbistanı xüsusi xidmətlərinin gücü ilə keçirilib. Konstantin Sivkov əmindir: "Fitnəkarlıq o qədər də alınmadı. Amma bu bəhanə bölgədə qruplaşmanı artırmağa başlamağa əsas verir”.

Amma Lukyanov qeyd edir ki, tankerlərin hərəkətinə mane olmaq səyində təqsirlilərin adlarını çəkmir, "dumanlı şəkildə eyham vururlar ki, bunların hamısı İranın hiyləsidir”. Lakin Amerika KİV-ləri ABŞ ekspertlərinə istinadən partlayışlar silsiləsində iranlıların birbaşa əli olduğunu iddia edir.

Lukyanov vurğulayır: "Əgər bu, antiiran kartını oynamaq cəhdidirsə – ki, daha ağlabatandır – onda bu mövzu olduqca təhlükəlidir. Bu, bütünlükdə dünya iqitsadiyyatının işləmək məsələsidir. İranı dünya bazarına neft tədarükünü pozmaqda ittiham etsələr, onda Tehranətrafında başqa siyasi atmosfer yaranacaq”.

Tsipis yada salır ki, çağdaş tarixdə nüvə silahı əldə etməkdə dövlətlərin iddiaları birinci dəfə kəsişmir. İsrail bir zamanlar Suriyanın nüvə reaktorunu bombalayıb ki, böyük Əsədin əlində kütləvi qırğın silahı olmasın. İsrail hərbçiləri Səddam Hüseynin idarəçiliyi dönəmində İraqın nüvə reaktoru ilə oxşar şəkildə davranıblar. Liviya lideri Muəmmar Qəddafi də nüvə silahına can atıb, güclü basqı və Liviyaya qarşı əhatəli hərbi əməliyyat təhdidi altında ideyadan çəkinib.

Tsipis yekunlaşdırıb: "Bu gün şahid oluruq ki, İran həmin yolla gedir: nüvə silahı əldə etməyə çalışır. Ölkə nisbətən irəliləmiş mərhələdədir və istənilən an irəli sıçrayş edə, yəni nüvə silahı əldə etmək üçün bir ildə uranı zənginləşdirməyə başlaya bilər”.

Tərcümə Strateq.az-ındır.