Məhz 2008-ci il avqustun əvvəllərindən etibarən Gürcüstanda vəziyyət gərginləşməyə başladı. Cənubi Osetiyadakı separatçı qüvvələrin aktivliyi artdı. Tezliklə, Gürcüstan polisinə separatçılar tərəfindən müxtəlif hücumlar oldu. Ölkə prezidentinin Mixail Saakaşvili olması vəziyyəti daha gərginləşdirdi (Rusiya aşkar şəkildə Saakaşvilini prezident kimi görmək istəmədiyini bəyan edirdi). Belə ki, 2004-cü ildə Acariya böhranını həll edə bilən Saakaşvili indi Rusiyanın açıq-aşkar dəstəklədiyi osetin separatçıları ilə üz-üzə qalmalı oldu.

Cənubi Osetiyadakı vəziyyətin Tiflisin nəzarətindən çıxması və üstəlik, rus ordusunun avqustun 7-də Cənubi Osetiyaya girməsi barədə iddialar Saakaşvilinin təcili addımlar atmasına səbəb oldu. Tiflis ərazi bütövlüyünü qorumaqdan ötrü Cənubi Osetiyaya qoşun yeritdi. Bir neçə saat ərzində Sxinvali də daxil olmaqla bölgənin böyük bir hissəsi gürcü ordusunun nəzarətinə keçdi. Bu üstünlük bir neçə gün çəkdi.

Avqustun 9-da Moskva Şimali Qafqazda yerləşən 58-ci ordunun Gürcüstana daxil olması haqqında tapşırıq verdi. 58-ci ordu ilə bərabər, Abxaziyada ermənilərin xüsusi üstünlük təşkil etdiyi separatçılar da Gürcüstana qarşı aktivləşdilər və Sevastopoldakı Qara dəniz donanmasının hərbi gəmiləri, tezliklə, Gürcüstan sahillərinə yaxınlaşdı. Sonralar Mixail Saakaşvili Ukrayna Prezidenti Viktor Yuşşenkonun bu gəmilərin hərəkətinə mane olmağa çalışdığını, amma Kremlin təzyiqləri qarşısında dayana bilmədiyini söylədi.

58-ci ordu qısa zaman ərzində gürcü ordusunun Cənubi Osetiyadan çıxmasına səbəb oldu. Döyüşlər zamanı 58-ci ordunun komandanı general Anatoli Xrulev yaralandı. Yüzdən çox rus təyyarəsi Gürcüstanın bombardmasına başladı. Qərbin dəstəyinə ümid edən Tiflis döyüş meydanında yalnız qaldı. Rusiya ordusu Tiflisin yaxınlığına çatanda tərəflər arasında atəşkəs elan olundu. Qərb ölkələri isə Rusiyaya qarşı iqtisadi sanksiyaların tətbiqinə başladılar.