Embarqolardan qaçmaq üçün İranın 25-dən artıq bankı, 400 dən çox şirkəti Xankəndi üzərindən xarici nəzarətdən yayınaraq, gizli şəbəkələri vasitəsilə on illər ərzində bir neçə milyardlıq maliyyə əməliyyatları aparıblar"
"Arazın o tərəfindən gələn hədə və çağırışlar dövlət mənafeyi, İran xalqının təhlükəsizliyi və gələcəyi ilə bağlı deyil, dövlət və hökumət adamlarının külli miqdarda gəlirlərinin əllərindən çıxmasına görədir"
"Dünən informasiya vasitələrində yayılan xəbər - ordumuzun Zəngilan torpaqlarını azad edərkən İran hərbi qüvvələrinin Araz sərhəddini keçərək ərazimizə daxil olması, düşmənə toparlanmaq və vaxt qazandırmaq cəhdi Ali Baş Komandan İlham Əliyevin qələbə naminə yüksək hərbi-siyasi peşəkarlığını və ötən bir ildə səbrini nümayiş etdirdiyi halda, son aylar din adamları, generalları və nəhayət, yeni İran prezidentinin komanda üzvlərinin Azərbaycana qarşı hücumları 44 günlük Vətən müharibəsindəki cinayətkar əməlləri gizlətmək məqsədi güddüyünü göstərir. Dövlətimizin iradəsi ilə torpaqlarımızı tərk edən İran silahlı qüvvələrinin Azərbaycana qarşı “ikinci cəbhə” açması təkcə İrəvanı məğlubiyyətdən xilas etmədi. Deməli, Qələbəmizin miqyası daha böyükdür!".
Modern.az xəbər verir ki, bunu parlamentin iclasında deputat Zahid Oruc bildirib.


O qeyd edib ki, 30 illik işğal sayəsində heç bir qoruyucu qüvvə və ayrıcı xətt olmadığı üçün İran özünü Qarabağla sərhəd, hətta onu özünün bir parçası kimi görməyə başlamışdı: "İndi bizim 130 km-dən artıq cənub sərhəddini azad etməyimizin əhəmiyyətini hər kəs yaxşı başa düşür-Azərbaycan Qarabağı təkcə bir dövlətdən geri almayıb. 
İranın Ali Ddini liderinin “təhlükəsizliyini başqa qüvvələrə tapşıranlar şillə alacaqlar” sözləri daha çox Ermənistana aiddir, çünki Tehran və İrəvan bir siyasi mərkəzdə birləşəndə həqiqətən də ermənilərə təhlükə artacaq. Axı dünyada İranın düşmənləri ermənilərdən xeyli çoxdur.
İndi xalqımız, eləcə də uzun sürən müharibələrdən yorulan bir qism ermənilər də analyır ki, Ermənistanın öz iradəsinə qalanda bir gün içərisində Türkiyə və Azərbaycanla “sülh müqaviləsi” imzalamağa, regionda bütün kommunikasiyaları açmağa hazır ola bilər, lakin onu düşmən tərəfi kimi saxlamaqda maraqlı olan dövlətlər İrəvana bu imkanı vermək fikrində deyillər. Ümidvarıq ki, regionda sülh və açılım İranın Ermənistan üçün yeganə nəfəslik və yol olmasına qon qoyacaq, Qafqazda işğal və düşmənçilik erasını başa çatdıracaq.
Xüsusi vurğulayaq ki, İsrail dövləti və xalqının Azərbycanın hərbi qələbəsinə mənəvi-siyasi yardımı əslində islamın təməl prinsiplərinə daha uyğundur. Çünki din tarixindən məlumdur ki, Peyğəmbər əleyhissəlam yəhudi qəbilələrinin Mədinə müqaviləsini pozan Bəni-Qureyza kəsimi ilə müharibə etdiyi halda, Bəni-Nadir qəbiləsi ilə sülhü davam etdirib və beləliklə, eyni dini etiqadı bölüşməyənlərin hamısını düşmən sayıb vuruşmağa çağırmayıb. Göründüyü kimi, İranın Araz çayı ətrafında “İsrail ordusu əleyhinə qoşun cəmləşdirməsi” din və əqidə ilə bağlı deyil, Azərbaycana və onun tarixi qələbəsinə qarşıdır. Lakin hərbi təlimlər nə ictimiayyətdə qorxu dogurdu, nə ordumuzun döyüş əzmini azaltdı, nə də dövləti öz siyasi xəttindən geri çəkindirdi.
İran siyasi-hərbi rəhbərliyi keçirilən təlimə “Xeybərin fəthi” adını verib. Peyğəmbər əleyhissəlamın din yolunda apardığı mübarizənin mahiyyətini təhrif edərək Araz çayının kənarına toplaşan 21-ci Təbriz piyada qüvvələri, İslam keşikçilərinin 31-ci Aşura batalyonu və yaxud 700 km-də hədəfləri vuran Fateh-313 və Zülfüqar raketlərini (adlara xüsusi diqqət edin) daşıyan 65-ci hava-desant briqadasının məqsədlərini 1500 il bundan əvvəl aparılan savaş arasında bərabərlik işarəsi qoymaq İslam müqddəsliyinə ziddir. Axı Azərbaycanın Qarabağ savaşındakı qələbəsi Quranın təməl prinpilərinə daha çox uyğundur. İranın Xudafərində keçirilən döyüş təlimləri Allah yolunda sayıla bilməz - çünki öz din, dil, və tarixən bir olan qardaşlarına qarşı yönəlib. Əvəzində İsrail daha çox islam prinsiplərinə-haqsızlıqla barışmamaqla bağlı müqəddəs ayələrə və “ədalətsizlik döyüş” surələrinə əməl edərək Azəbaycan dövlətinin yanında olub.
Ötən 30 ildə hətta Ermənistanın belə ölkəmizi terror qrupları yaratmaqda, yaxud əlaqədə ittiham edə bilmədiyi halda Həması, Hüzbullahı və Haşdi Şaabi, yaxud yüzlərlərlə din bayraqlı ideoloji qrupların əli ilə öz dövlət maraqlarını həyata keçirənləri dünyada hamı yaxşı tanıyır.

Elə buradaca qeyd edək ki, münaqişənin tarixi hazırki siyasətin səbəblərini daha yaxşı başa düşməyə imkan verir. Əslində Qarabağın işğalı Azərbaycana qarşı təkcə siyasi təzyiq vasitəsi deyil, həm də bir neçə dövlətln dini, siyasi, iqtisadi və maliyə-bank sektorunun, iri şirkətlərin ofşor zonasına çevirdiyi məkandan o cümlədən İranın da qanunsuz fəaliyyət imkanı demək idi. Amerika və Avropa Bilriyinin embarqolarından qaçmaq üçün İranın 25-dən artıq bankı, 400 dən çox şirkəti Xankəndi üzərindən xarici nəzarətdən yayınaraq, gizli şəbəkələri vasitəsilə on illər ərzində bir neçə milyardlıq maliyyə əməliyyatları aparıblar.
İndi Qarabağ və ətraf ərazilərin yeraltı və yerüstü sərvətlərinin böyük əksəriyyəti İran şirkətlərinin əlindən çıxıb. Vətən müharibəsində Qələbədən sonra Azərbaycan həm də bir çox dövlətlərin, o cümlədən İranın şirkətlərinin milyard dollara çatan ofşor fəaliyyətlərinə zərbə vurub. Son aylar Arazın o tərəfindən gələn hədə və çağırışlar dövlət mənafeyi, İran xalqının təhlükəsizliyi və gələcəyi ilə bağlı deyil, dövlət və hökumət adamlarının külli miqdarda gəlirlərinin əllərindən çıxmasına görədir.
Dünyaya şiə millətçiliyinin ixracı islama düşmən kəsilən siyasi dairələrin sayını artırmaqla yanaşı, müqəddəs dinin özünəzərbəyə çevrilir və səmavi kitabımızı öz dövlət maraqları üçün təhrif edərək istifadə etməyin təhlükəsini göstərir. Ona görə də “Qarabag islam torpağı”dır bəyanatı, “Qarabağ Azərbaycandır” milli-dini birləşdiricilik şüarının təsir gücünü azaltmaq, başqa din mənsublarını bizdən uzaqlaşdırmaq və parçalanma yaratmaq niyyəti güdürdü. Lakin torpaqlarımız yolunda din, dil, etnik, və sosial fərqlər hamının bir vətən, bir ordu, bir millət, bir dövlət amalı uğrunda döyüşməsinə mane ola bilmədi.
Gorus-Qafan yolu ərafında İran dini və siyasi rəhbərlərinin davası Qələbəmizin açdığı yolların suverelnliyimizi nə qədər gücləndirdiyini sübut edir. Hörmüz boğazı ətrafında o qədər döyüş aparılmayıb, nəinki İrəvana gedən yol uğrunda.
“Böyük Ermənistan” ideologiyasından yüz minlərlə erməni imtina etdiyi halda, Tehranda onun əsas tezislərini hazırlayıb indi həyata keçirməyə qalxanları görmək acı təəssüf doğurur.
İran deyir-status kvonu dəyişməyə qoymayacaq. Hansı status, məgər işğal status-kvo idi? Vətən müharibəsinin nəticələri ən ədalətli statusu-ərazi bütövlüyü və suverenliyin təminatını yaradaraq, digər sttauslra yer qoymadı.
15 əsr əvvəlki savaşı, şəhid imam Hüseynin əqidəsi və din uğrundakı savaşını öz məqsədləri üçün istismar edənlər bizim şəhidlərin üzərindən də möhtəkirlik siyasəti aparırlar. Halbuki, “hüseyniyun və zeynəbiyun” libası geyinənlərin ordusu ilə müqayisədə iranlı hökumət və dövlət adamlarının övladları dünyanın müxtəlif bahalı universitetlərində təhsil alırlar. Qonşularımızın belə elm mücadiləsini alqışlanardı, lakin Azərbaycanın düşmənlə savaşda həyatını itirən oğulları öz mənafelərini naminə xüsusi adlar qoyub, fətvalar verib radikal fanatizmə və ekstremist hərakatlara cəlb etməyə son qoyulsaydı. Nəinki “Hüseynçi müqavimət hərəkatı, eləcə də Zeynəbçi müqavimət qüvvəsi” adı ilə qadın və uşaqlar da dini təfriqələrə cəlb olunurlar, nəticədə vətəndaş qarşıdurmasının özəklərini formalaşdırıılmaqla digər din və dövlətlərə qarşı Livan, Suriya və başqa ölkələrdə həyata keçirilən ssenarilərin Azərbaycana da təkrarlanması ssenarisi həyata keçirilir. Halbuki, Azərbaycan şiə təməlli dövlət deyil-orada din dövlətin təməllərindən yalnız biridir! Ona görə də din ixracı üçün bizim ölkəmizi seçənlər milyonlarla insanın dünyəvi və sivil cəmiyyət baxışları ilə üz-üzə qalır.
İranın yeni siyasi rəhbərliyi nəinki beynəlxalq prinsiplərə zidd olan, eləcə də sabiq prezident Həsən Ruhani və nazir Cavad Zərifin Azərbaycanın hərbi qələbəsini tanımaq, onu ən azı zahirən alqışlamalarına da hörmətsilzik göstərir və beləliklə, əvvəlki hakimiyyətlərin siysətindən imtina edərək qardaşı qardaşla, eləcə də İranı öz vətəni sayan hər iki Azərbaycanın milyonlarla insanını zorən səngərlərə çəkir, din, dil, tarix ortaqlığına baxmayaraq, qarşıdurmaya xidmət edən siyasət yürüdürlər.

İranın Vətən müharibəsində Qarabağ danışıqlarında yer almaması üzündən qəzəbli davranması haqqında deyilənlər doğrudursa, onda Tehran siyasət və qərar qəbul ediciləri açıq şəkildə Rusiya və Türkiyə əleyhinə mövqe tuturlar, lakin nə Moskvaya, nə də Ankaraya öz haqsız narazılıqlarını çatdırmağa risq etmirlər.
Zəngəzur koridorunun açılması ilə Naxçıvanın Azərbaycanla torpaq yol birliyinin təmin olunması görünür, bir çoxlarının gözündə tarixən ayrı salınmış, əslində hüquqi cəhətdən olmasa da, gerçəkdə parçalanaraq bir-birindən uzaq salınmış, bir millətin arasına digər dövlətlərdən divar və sərhədlər çəkmə siyasətinin də aradan qaldırılmasına dərin möhkəm zəmin hazırlayır, azərbaycanlıların bir xalq kimi gücünün artdığını hesablamağa səbəb olur. Qələbənin cazibəsi bundadır! 
Bu isə indiki qorxuların əsas səbəbidir. Halbuki, qərbli-şərqli Zəngəzurun öz tarixi vahidliyini bərpa etməsi, təkcə Azərbaycanın deyil, Rusiya və Türkiyənin də razılığına, istəyinə və razılaşmalarına daxil olduğundan İranın geosiyasi qazanclarının ziyan çəkdiyini deyərək, fakitiki Rusiya və Türkiyə ilə açıq qarşıdurmaya gedəcəyi istisna olunur. Həqiqətənmi bu mövqe ilə Suriya və digər ölkələrdə üçtərəfli razılaşmada olan bu üç dövlətin birliyini dağıtmaq İrana lazımdır?
Halbuki Rusiyanın Qafqazları Qərb və İranla deyil, məhz Türkiyə ilə birgə nüfuz dairələrinə bölmək istəməsi iranlı siyasətçilərin etirazlarını Kremlə çatdırmağı tələb edir. Bu halda nə edəcək, Azərbaycan üzərində iki yüz ildən sonra Rusiya-İran müharibəsini çıxarmaq istəyən məhəlli siyasətçilərin ağlı iləmi hərəkət edəcəklər".