Onun sözlərinə görə, Ankara əvəzində şüurlu şəkildə "namünasib” yeni tələblər irəli sürür ki, KN-ə görə pozuluşmanın məsuliyyətini Yunanıstan və yaxud Avropa Birliyinin üzərinə yıxsın.

Türkiyənin bu cür siyasətinə qarşı Yunanıstanın cavab tədbirlərindən biri kimi türklərin ölkədə hərbi çevrilişə dəxli olmaqda şübhəli bildiyi səkkiz türk hərbçisini Afininann Ankaraya verməkdən imtinasını nəzərdən keçirmək olar. Yunanlar öz qərarlarını Yunanıstan məhkəmə sisteminin müstəqilliyi və ekstradisiya halında türk hərbçilərinin həyatına təhlükə ilə izah etsələr də, bu hərəkətlər aşkar nümayişkaranə səciyyə daşıyır.

Yunanıstan-Türkiyə münasibətlərindəki bu cür közərmə Qərb üçün yeni başağrısı ola bilər. Afina və Ankaranın mürəkkəb qarşılıqlı münasibətləri NATO daxilində qərarların hazırlanmasında artıq dəfələrlə problem yaradıb. Şimali Atlantika alyansı bütün səylərini qoymalı olacaq ki, Yunanıstan və Türkiyənin qarşılıqlı fitnələrdən silahlı toqquşmaya keçidinə yol verməsin. Bu cür durum meydana çıxsa, blokun tarixində misilsiz hadisə olacaq. NATO bu halda üzvlərdən hansının tərəfini tutmaq və alyansın bundan sonra necə işləyəcəyi sualları qarşısında duracaq.

Türkiyə ilə qarşılıqlı münasibətlərin mürəkkəb tarixinə baxmayaraq, türklərlə yunanar arasında kəskinləşmə  Avropa Birliyinə də sərfəli deyil – xüsusən də AB-dəki qaçqın böhranını bir az yüngülləşdirmiş Ankara ilə mühacirlər üzrə çətinliklə əldə edilmiş sazişdən sonra.

Eyni zamanda AB və ABŞ Yunanıstan-Türkiyə nizamlaması probleminin ciddiliyini hələlik yetərincə dərk etmir. ABŞ 1990-cı illərdən sonra bu problemə güclü şəkildə soyuq yanaşır. Kotziasın göstərdiyi kimi, indiki anda yalnız Avropa Birliyi Yunanıstan-Türkiyə danışıqlarına cəlb olunub, amma onun səyləri də yetərli deyil. Brüssel Afinaya dəstək sərgiləməyə cəhd etsə də, Ankara ilə qarşıdurmaya hazır deyil.